μόνοικος

-η, -ο (Α μόνοικος, ὁ)

νεοελλ.

φρ. α) «μόνοικο φυτό»

βοτ. το φυτό που φέρει άρρενα και θήλεα άνθη μαζί στο ίδιο στέλεχος, σε αντιδιαστολή με το δίοικο φυτό

β) «μόνοικος μύκητας» — ο μύκητας που φέρει τα όργανα τών δύο φύλων στον ίδιο θαλλό, καθώς και όλα τα είδη μυκήτων που δεν έχουν αναπαραγωγικά όργανα και στα οποία το μυκήλιο μπορεί να είναι τόσο δότης όσο και δέκτης πυρήνων

αρχ.

προσωνυμία τού Ηρακλέους στη Νότια Γαλατία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο)-* + οἶκος].